مشارکت افراد معلول در کارهای روزمره مستلزم انجام اقدامات و اتخاذ سیاست‌هایی است که با هدف شناسایی و برطرف کردن موانعِ فیزیکی، ارتباطی، نگرشی طرح‌ریزی شده‌اند. این مشکلات مانع از مشارکت کامل افراد معلول همانند افراد سالم می‌شود. مشارکت می‌تواند شامل حوزه‌های زیر باشد:
در صورتی می‌توانیم از دربرگرفتن افراد معلول صحبت کنیم که از نظرات و پیشنهادات آنها برای مناسب‌سازی و اصلاح امکانات و نیازهای‌شان استفاده کنیم. با استفاده از سازمان‌ها و مؤسساتی که عمده فعالیت‌شان مبنی بر مستقل زندگی کردن معلولان است، می‌توانیم از نظرات و پیشنهادات‌شان آگاه شویم.
طراحی جهانی
هدف از طراحی جهانی ساده و آسان‌تر کردن زندگی برای همه‌ی افراد است. این ساده‌سازی بوسیله‌ی تولید محصولات مناسب، فراهم آوردن شرایطی مناسب برقراری ارتباط مؤثر، و ایجاد محیط فیزیکی کارآمدتر با هزینه‌ی هر چه کمتر اتفاق می‌افتد. طراحی جهانی برای همه‌ی افراد در هر سنی و با هر توانایی مفید است. به طور کلی هفت قاعده‌ی کلی برای طراحی جهانی وجود دارد:
ارتفاع کانتر یا پنجره‌های سرویس‌دهی نباید خیلی زیاد باشد که فرد برای دسترسی به آنها مشکل داشته باشد، مخصوصاً افرادی که از ویلچر استفاده می‌کنند.
برای افرادی که از ویلچر یا واکر استفاده می‌کنند، رمپ یا سطح شیب‌دار طراحی کنید، اما طراحی برای استفاده‌ی عموم و همچنین مادرانی که کالسکه دارند، باشد.
دسترسی
دسترسی یعنی تمام نیازهای شخص معلول در نظر گرفته شود. دسترسی زمانی اتفاق می‌افتد که محصولات، خدمات، و امکانات با توجه به توانایی و نیازهای فرد ساخته و یا اصلاح شود. در ادامه به ذکر چند مثال در این باره می‌پردازیم:
اقامتگاه‌های مناسب
منظور از مناسب‌سازی اقامتگاه‌ها ایجاد تغییراتی در وسایل و امکانات موجود است که فرد معلول بتواند حداکثر استفاده را از آنها داشته باشد و یا اگر در حال ساخت ساختمان یا امکانات جدیدی هستید به این مهم توجه کنید. برای افراد نابینا و اشخاصی که اختلال بینایی دارند، تابلوهای راهنما با خط بریل، فونت درشت، یا دفترچه‌های راهنمای صوتی فراهم کنید. آماده‌سازی آسایش برای افراد ناشنوا یا کسانی که مشکل شنوایی دارند ممکن است به شکل ارائه‌ی مترجم مسلط به زبان اشاره در طول جلسات یا همایش‌ها، و یا تبادل اطلاعات از طریق پیام نوشتاری باشد. در برقراری ارتباط نیازی به ارائه‌ی جزئیات یا پیام‌رسانی دقیق نیست، اما اطلاعات را باید بتوان به طور مؤثر و مفید منتقل کرد.
فناوری کمکی
فناوری کمکی دستگاه‌ها یا تجهیزاتی هستند که می‌توان برای یاری رساندن به فرد معلول از آنها استفاده کرد. این دستگاه‌ها و تجهیزات استقلال عملکردی فرد را از طریق آسان و راحت‌تر کردن فعالیت‌های اجتماعی و تفریحی، کمک به برقراری ارتباط با دیگران، انجام کارهای روزمره به طور مستقل، افزایش می‌دهد. زمانی که صحبت از فناوری کمکی یا یاری‌رسان می‌کنیم، منظورمان فقط دستگاه‌هایی با تکنولوژی پیشرفته نیست، بلکه دستگاه‌هایی با تکنولوژی ساده، مانند ذره بین، را شامل می‌شود. ویلچر، واکر، اسکوتر جزء دستگاه‌های کمک‌کننده‌ی حرکتی محسوب می‌شوند که به فردی که مشکل حرکتی دارد کمک می‌کند. تلفن‌های هوشمند کار را برای افرادی که مشکل بینایی یا شنوایی دارند، یا کسانی که در انتقال افکار و نظرات خود مشکل دارند آسان کرده است.
زندگی مستقل
زندگی مستقل درباره‌ی افرادی است که از نظر برقراری ارتباط از طریق گفتار، قدرت انتخاب، و کنترل بر زندگی روزمره خود با مشکل مواجه هستند. شخص ممکن است در انجام فعالیت‌های فیزیکی به کمک نیاز نداشته باشد، اما در مسائل پیچیده از قبیل، مدیریت مالی نیازمند کمک باشد. مستقل زندگی کردن یک فرد معلول یا مشارکت آن در جامعه تا حد زیادی به توانایی او در مدیریت کارهای روزمره با حداقل کمک بستگی دارد. برای مثال، آیا شخص توانایی آشپزی، تمیز کردن خانه، خرید کردن، و پرداخت صورتحساب و استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی را دارد.
زندگی کمکی
امکانات کمکی برای اشخاصی است که برای انجام کارهای روزمره به کمک نیاز دارند. آنها ممکن است در لباس پوشیدن، حمام رفتن، غذا خوردن به کمک نیاز داشته باشند؛ اما با این وجود به نگهداری تمام وقت نیازی ندارند. برخی از این کمک‌ها مشمول جامعه‌ی بازنشسته می‌شود.
