بسیاری از الزامات قانون مناسب سازی برای افراد دارای معلولیت اونتاریو یا به اختصار AODA با سازمان‌ها در جهت شناخت، جلوگیری یاحذف موانع برای افراد دارای معلولیت کمک می‌کند. ما در یک سری مقاله به معرفی این موانع می‌پردازیم. هم‌چنین نحوه شناخت، جلوگیری و حذف آن‌ها را بررسی خواهیم کرد.
طبق قانون AODA، مانع به این شکل تعریف می‌شود: «هر چیزی که به دلیل معلولیت فرد دارای معلولیت، مانع از مشارکت او در تمامی جنبه‌های اجتماعی شود». به عبارت دیگر این موانع زمانی رخ می‌دهند که اماکن و فعالیت‌هایی که همه افراد باید به آن دسترسی داشته باشند، به روشی طراحی شده باشد که این دسترسی را محدود کند. موانع، افراد دارای معلولیت را نسبت به کارهایی که می‌توانند انجام دهند، جاهایی که می‌توانند بروند و دیدگاه دیگران نسبت به آن‌ها را محدود می‌کند. برای مثال، درهای سنگین، مانعی برای افراد دارای محدودیت حرکتی در قسمت بالاتنه است. این درها مانع از ورودی این افراد به ساختمان‌ها می‌شود.
اگر افراد صاحب سازمان‌ها، شناسایی، حذف و جلوگیری از موانع را داشته باشند، می‌توانند پذیرای کشتریان و افراد بیشتری باشند. شناسایی مانع یعنی آگاهی نسبت به انواع آن. برای مثال، صاحب سازمان وقتی بداند که درهای سنگین، دسترسی افراد به ساختمان را محدود می‌کند، می‌تواند آن مانع را شناسایی کند.
حذف موانع یعنی پیدا کردن راهی برای مناسب سازی سازمان برای همه افراد. مثلاً صاحب سازمان می تواند درب‌های اتوماتیک به کار گیرد که همه‌ی افراد بتوانند از آن استفاده کنند. درنهایت، جلوگیری از موانع یعنی آگاهی قبلی از موانع و طراحی و مناسب‌سازی سازمان بدون وجود هرگونه مانع. برای مثال طراحان ساختمانی که از ابتدا درهای اتوماتیک نصب می‌کنند، از وجود مانع درب‌های سنگین جلوگیری می‌کنند.
پنج نوع مانع زندگی مستقل و اجتماعی افراد دارای معلولیت را تهدید می‌کند
موانع کمتر به همه کمک می‌کند
وقتی سازمان‌ها موانع را حذف می‌کنند، سازمان خود را برای افراد دارای معلولیت، مناسب‌سازی می‌کنند. در نتیجه مشتریان و متقاضیان آن‌ها افزایش پیدا می‌کند. به‌علاوه محیط سازمان برای افراد بدون معلولیت نیز پذیراتر می‌شود. برای مثال، خانواده‌ها، دوستان، همسایه‌ها و همکاران افراد دارای معلولیت تمایل پیدا می‌کنند تا کسب و کار خود را در شرکت‌های مناسب‌سازی شده مستقر کنند. هم‌چنین ویژگی‌های مناسب سازی مانند راهروهای وسیع تا پرسنل خوشامدگو می‌تواند برای افراد بدون معلولیت، سودمند و لذت‌بخش به‌نظر برسد. درنهایت سازمان‌های مناسب سازی شده می‌توانند پرسنل خود را از میان افراد دارای معلولیت انتخاب کنند. شناسایی، حذف و جلوگیری از موانع به همه افراد جامعه کمک می‌کند.
